Dinsdag
Om 04:00 op, om 05:10 bij Jos, en dan naar Eindhoven. Jos op het station afgezet met de koffers, waar hij alvast treinkaartjes koopt. Sander wacht me buiten al op, en er is zelfs een parkeerplaats. Samen wandelen we naar het station waar we ruim op tijd aankomen. Tot onze vreugde en leedvermaak staan er onderweg 2 files waar wij relaxed langs treinen. Op Schiphol is het overgewicht van de koffers geen probleem, en wachten we nog een uurtje voor we instappen.
De vlucht is ca 10 uur lang, en de stoelen staan heel kort op elkaar, vooral voor Sander, de langste van ons. Je blijkt voor weinig te kunnen upgraden naar een ruimere stoel, dit is zeker iets voor de terugreis. Ik heb nog dagen last van mijn rug van de poging tot slaap.
In Varadero aangekomen pakken we voor CUC 75 (1 CUC = 0.95 Eur) een taxi met airco langs kleinschalige olievelden met primitief ogende ja-knikkers naar Havana. Het casa particular dat Perry me aanraadde was erg netjes en inderdaad midden in de stad. Sander ligt bij de buren, en Jos een halve verdieping hoger bij weer een andere casa in de flat. De straat waar we zitten ziet er niet fris uit, zwerfvuil, gaten in de weg, klussende mannen aan auto's, en veel mensen te voet, met de fiets, en een enkeling op een brommer of motor.
Omdat het nog licht is wandelen we een stuk door de wijk, ons verbazend over de staat van de gebouwen om ons heen. Binnen no time heeft Jos een blaar op zijn hiel. We eten bij een italiaan met erg koele airco. Daarna gaat Sander naar bed, want hij had de avond hiervoor al niet geslapen. Jos en ik worden van hot naar der gestuurd op weg naar een salsacafe, het liefst met een taxi, maar wij volharden in wandelen, en vinden tenslotte een live band op het dak van Hotel Inglaterra. Inmiddels heb ik ook een blaar op mijn kleine teen. We zijn er nog maar net en ze komen al langs met de pet, inderdaad het teken dat ze ermee gaan stoppen. Dit gaat ons nog vele malen gebeuren deze vakantie. Met 2 meiden en een jongen van het orkest lopen we naar een salsadisco, maar zijn eigenlijk te gaar, dus bedanken voor de eer en gaan naar bed.
Woensdag
Degene die het eerst in bed lag had de meeste moeite om eruit te komen, maar daarna gaan we naar het Mar-Azul strand. We pakken 3 stoelen onder een partytent waar we net onderpassen, als we met de schaduw meebewegen. Al na de eerste duik wordt ik gevraagd 2 dames hun rug in te smeren, maar gezien hun leeftijd laten we het daar maar bij ;-) We bestellen wat te eten, maar het lijkt wel of het van ver komt, zo lang duurde het en zo koud is het. Op het strand is er veel moois te zien en er speelt een bandje dat alle door elkaar spelende ghettoblasters overstemt.
Ik raak in gesprek met 2 meiden die vragen of zij en hun 2 kids mee mogen in onze taxi terug, wat volgens ons niet kon wegens de groepsgrootte, maar volgens hen wel. Als we teruggaan bied de taxichauffeur aan om 2 taxi's te pakken voor 2 CUC meer dan een grote taxi, maar wel bijna het dubbele van onze taxi van de heenweg. Ik nog afgesproken met een van die dames dat zij 10 CUC zouden betalen en wij 15, maar bij aankomst blijken ze helemaal geen geld te hebben en hang ik er alsnog in voor het hele bedrag, zo leer je Cuba ook kennen. We blijken overigens allemaal fiks verbrand...
's Avonds eten we in oud Havana, waar er al 2 dames van twijfelachtig allooi bij ons komen zitten. Na even dansen nokken we hem naar Inglaterra om de band weer te zien in de koele bries bovenop het hotel. De showdanseres doet een bellyroll met Jos, en Sander danst zelfs een heel nummer met haar. Ik dans met een roemeens meisje uit Ierland, die hier is met 2 ierse vriendinnen. Samen met hen en 2 cubanen gaan we na afloop naar de salsaclub. Daar is het erg gezellig, maar als de ierse dames vertrekken worden we belaagd door appetijtelijke dames met 50 euro tekens in hun ogen. En als je dan geen spaans kent, hoe wijs je ze af. Met handen en voeten werken Sander en Jos er zo wel 20 af. Cas was in een zo diep gesprek verzonken dat hij er geen last van had ;-)
Donderdag
Vandaag door Havana Vieja (oud) gelopen, op een terrasje aan een mooi plein mocht je geen Mojito of Cuba Libre bestellen, het moet niet gekker worden. Inmiddels kennen we Chan-Chan en Guantanamero uit ons hoofd, ieder bandje speelt het, en overal waar een bandje speelt stoppen we even. Bij het Museo del Ron kregen we uitgelegd hoe ze Havana Club maken, en mochten we het resultaat proeven en souvenirs kopen.
We eten in de Barrio Chino (chinees), hier waren de garnalen en de rest van het vlees wel warm en heerlijk (in tegenstelling tot die op het strand eerder deze week). In de middag treffen we Pascalle en haar reisgenoot, die we in het vliegtuig al gezien hadden. 's Avonds weer naar het dak van Inglaterra, maar nu was het veel rustiger. Samen dan maar naar de casa de musica, waar het eigenlijk weer een herhaling was van de avond ervoor. Toch maakten we het weer laat.
Vrijdag
Jos is eindelijk duiken, Cas mailen/internetten, en Sander, waar is die eigenlijk? Rond 14:30 gaat zijn hospita kijken en is hij net wakker... Bij mijn wandeling door de stad kom ik bij een aantal fietstaxi's, die me spontaan rum aanbieden, er ontstaat een leuk gesprek over de verschillen tussen Cuba en Hollanda. Als hun rum op is haal ik in de supermarkt een nieuwe fles witte Havana Club voor CUC 3,50.
Een stroom dames dragen elk een cubaanse taart: een vierkante cake met in het midden een laag chocolade en bovenop ook veel zoets. We lopen de chinese wijk in maar zien geen restaurantjes. Via een omweg komen we uit op de Malecon, de boulevard langs de zee. Nog steeds veel verval, maar er wordt driftig gerestaureerd.
Bij een restaurantje waar de mensen aan het dansen zijn schuiven wij ook aan. Terwijl we wachten op het eten dansen we mee. Het vlees was echt slecht, meer vet dan wat anders. We nemen 2 verjaardag-vierende meisjes mee op stap uit dat restaurant, want hun collega die erbij was moest naar huis en zij nog niet. Na het bandje in de Inglaterra gezien te hebben gaan we deze keer naar de casa de musica een stuk verder met de taxi. Het was meer een disco dan een salsatent, de entree was er dus 10 euro. Drankjes waren ook duur, maar een hele fles Havana Club met 2 blikjes cola (goede verhouding overigens) en een kan ijsklontjes was slechts 28,50. Het was hier duidelijk sjieker als in die andere tent. Sander en ik dansen met de twee meegekomen dames, en Jos danst met twee donkere zusjes met oneindig lange en mooie benen. Gelukkig heeft Jos zijn fototoestel bij, anders geloven jullie toch niet hoe mooi die zusjes waren. Aan het einde van de fles rum was er nog een stuk avond over, laat de tweede fles maar komen! Er treden twee rappers op die een soort reggaeton zongen, iedereen ging uit zijn en haar dak. Jos zijn mooie zusjes bleken professionals te zijn, ineens waren ze weg. Maar er liep nog meer schoons rond...
Zaterdag
Cas zijn hospita blijkt gisternacht te zijn overleden aan een hartaanval, het was zo'n lief oud breekbaar vrouwtje. Sander en ik zitten nu te mailen en Jos zit bij een bandje op het terras. We hebben een fikse (na)dorst na gisteravond. De stroom viel net uit maar mijn hele mail stond nog in de Draft, gelukkig.
Trinidad
We staan vroeg op en nemen een taxi naar de busterminal, waar we belaagd worden door illegale taxis die ons voor hetzelfde bedrag zonder airco ook willen brengen. Doe dan de bus maar. Het was maar 6 uurtjes, lekker luxe. In Trinidad staat onze tip Gustavo al op ons te wachten, samen met veel andere kamerverhuurders. Gustavo blijkt een mooi huis te hebben, maar wil 2 man op 1 kamer (meer inkomsten). We worden doorverwezen naar een oud omaatje en nog een adres. Na de vroege start kon Cas eindelijk naar het toilet, daarna een verrassing, geen water om door te trekken! Na wat geklooi met water uit de douche in een emmertje, toch nog het dichte kraantje gevonden. Nadat het reservoir volgelopen was, liep het nog steed niet goed door/weg. Tegen het omaatje gezegd dat ze het maar op moest lossen, en op straat een dame tegengekomen die Jos kamers had aangeboden. Met haar die andere kamer bekeken en acuut verhuisd. Sander wou wel blijven, zonder dat hij het toilet had uitgeprobeerd...
We eten bij de casa de la musica, waar Cas een glas breekt per ongeluk. De ober is onverbiddelijk: 5 euro. Cas betaalt het eetbedrag zonder fooi en glas, laat de anderen een lichte voorsprong nemen, en verlaat dan heel rustig het terras. Verder niets meer van gehoord. Later raken we elkaar kwijt maar zijn Jos en Sander in een disco in een grot geweest waar het zo donker was dat je alleen het wit van de tanden en ogen nog zag.
Maandag
In Jos zijn casa zit Dominique, een franse vrouw van rond de 60, die meegaat naar het strand. Onder een boom genieten we van onze boeken, en halen bekers ijsklontjes en blikjes cola, want we hadden nog rum over van de disco in Havana. 's avonds eten we in zijn casa, vis met garnalen voor Jos en Cas, pollo (kip) voor Sander. Daarna wordt er weer veel gedanst in diverse tenten (sommige gewoon wat muren zonder dak).
Dinsdag
Geen internet want ze zijn overal in de stad stroompalen aan het vervangen, dus gooien ze er de stroom vanaf. Aan het begin van Jos zijn straat kun je pizzaatjes kopen voor 7 MN (Moneda nacional), wat ongeveer 30 eurocent is, en toch lekker. Op het strand weer hetzelfde recept als de dag ervoor. We gaan nog kijken bij de salsales, maar er kwamen geen dames! Werkelijk, hebben we daarvoor Nederland verlaten?
Deze avond eten we in Cas zijn casa. In dit huis zit een jong echtpaar, die er echt alles aan doen om je het naar je zin te maken: gratis de was doen, uitgebreid ontbijt. Het avondeten was overvloedig, 2 gigantische stukken vis de man, 3 smaken groenten, moros y christianos (witte rijst met zwarte bonen) en aardappelpuree, en fruit toe, voor slechts 5 CUC, terwijl ze bij Jos voor de helft 8 hadden gevraagd. 's Avonds weer dansen en rumcola's...
Woensdag
Op tijd zijn we bij de busterminal, en verwachten een korte busrit, want Havana-Trinidad was zo lekker gegaan. Na het middaguur toch maar eens gekeken hoever het was, bleek het 11,5 uur te duren! Bij een tussenstop snel een broodje gekocht met iets vleesachtigs erop, wat maar goed was, want uiteindelijk kwamen we tergend langzaam in het donker aan na 12,5 uur bussen met veel tussenstops.
Taxichauffeurs en kamerverhuurders verdrongen zich voor de uitgang, waar we door een allerliefst meisje met foto's van de kamers, een plattegrond en een eigen taxi snel overtuigd waren. Omdat het voor haar ook een verrassing was dat we met 3 waren, werden we naar het huis van haar zus gebracht, waar meer kamers in de buurt waren. Het zag er goed uit, en je kon er ook eten, twee vliegen in een klap dus, en een partij lekker ook nog. We moesten wel met 3 op 1 kamer liggen want de andere kamer kwam morgen pas vrij en voor de andere casa was het nu te laat.
We lopen de stad in maar vinden het goede plein niet. Uiteindelijk via een aantal zeer duistere straatjes toch in het parc Cespedes gekomen. Qua verlichting van de straten waren we wel verwend in Havana en Trinidad. In de Casa de la Trova gedanst met dames die er erg professioneel uitzagen.
Donderdag
Nu met daglicht de stad royaal verkend, en de voorraad drinkwater, rum en cola aangevuld. 's Middag ge-internet (Een meisje typt hier haar eerste email, zonder de spatiebalk te gebruiken, alleen kan Sander haar niet helpen want hij weet niet waar de spaanse woorden eindigen in die letterbrij) en in een cafeetje live muziek gezien en natuurlijk alvast een beetje gedanst.
's Avonds gegeten in onze casa, want daar kunnen ze heerlijk koken. Het is daar heel gezellig, met constant een hoop jonge meiden die in de keuken werken of hangen, en hun vriendjes die dan weer op bezoek komen. We hebben moeten loten wie er naar het andere huis ging, want er waren hier maar 2 kamers. Tot zijn grote spijt verloor Sander, hij ligt 200 m verder in een andere casa, maar komt wel iedere dag bij ons ontbijten. Na het avondeten gaat Jos slapen wegens het duiken morgen, en gaan Sander en Cas dansen, waarbij we een wel heel leuke dame (Damari) tegenkomen. Volgens Sander ziet ze eruit als Alanis Morrisset, volgens Cas als 'Miel de Cuba' (Cuban Honey).
Vrijdag
Cas gaat naar het fort, maar bij aankomst bleek dat hij het herkende van zijn vorige reis, hij was er 2 jaar geleden ook al geweest! Altijd mooi zo'n fort... 's Middags zien we een band 'Las Perlas del Son' die uit 7 dames bestaat allemaal in gelijk tenue, die 7-stemmig zingen, en Jos zelfs een serenade toezingen.
's Avonds eten we in een duur hotel Santiago, maar moeten ons haasten omdat ze het buffet al afruimen en de ijs al in de bakken aan het smelten is. Als Sander een klachtenformulier invult, krijgen we plotseling ons hele bedrag (80 euro) terug. Zo slecht was het nu ook weer niet, maar wie zijn wij om dit te weigeren...
Zaterdag
Iedereen is nu op zoek naar souvenirs. Jos komt terug van het duiken want de compressor was kapot. We eten nu een keer bij een andere restaurant, dat heerlijke lamsbouten heeft. Op het plein fietsen kinderen rond op de meest bizarre fietsjes en autootjes, helaas hebben we geen camera bij omdat het avond is. In Club 300 zien we opnieuw de Perlas en vragen om contactinfo om ze een keer naar Nederland te halen (wie weet wanneer). Omdat het verder toch wel rustig was, naar de casa de la musica gegaan om daar te dansen. Als de salsa overgaat in reggaeton moet Sander vaststellen dat de dames daar dansen meer als voorspel beschouwen. Ook hier was een hele fles rum weer goedkoper dan losse drankjes, maar die hebben we omdat we ook nog moesten dansen-duiken de dag erna, toch maar niet leeggemaakt.
Sander had de ingeving om 1 mei in Havana te vieren, en heeft dit netjes laten regelen door Roxanna de hospita dame waar we niet liggen maar die wel engels kan. Hij vertrekt morgen. We zien elkaar dan weer op dinsdagochtend op het vliegveld in Havana.
Maandag
Omdat er vandaag geen vluchten zijn wegens 1 mei, is Sander de avond ervoor al vertrokken naar Havana, war hij wordt opgewacht door Orilys, het meisje dat hij in Havana heeft leren kennen, en al de hele week mee mailt. Wij zijn allemaal benieuwd hoe dat afloopt... Ook Damari is die ochtend met de bus naar naar huis gegaan. Samen met Cas waren er wilde plannen over geld verdienen in Cuba verzonnen, die er allemaal op neerkomen dat de enige mensen met geld in de toeristen industrie zitten. Omdat Damari ver van de toeristenlocaties woont lijkt een kledingwasservice een van de weinige opties. Wij hebben steeds CUC 5 betaald per was, en haar maandloon is slechts CUC 9 (~ Eur 8,20), dus als ze per maand al 2 wasjes doet, verdient ze meer dan met een hele maand bij de telefoonmaatschappij! Jos en Cas hebben haar beiden wat startkapitaal geschonken, wat ze verbaasd accepteerd. Wij krijgen allebei een lieve bedankbrief in het spaans.
Voorzien van onze laatste rum en cola gaan Jos en Cas op zoek naar 1 mei festiviteiten, die we na vele aanwijzingen en een rit per bicitaxi vinden. Iedereen loopt met jerrycans en 1.5 literflessen waarvan de kop is afgesneden, gevuld met bier. Bij het bieruitgifte gedeelte lijkt het wel of het gratis is, er wordt zeer heftig getrokken en geduwd om bij te vullen. Overal liggen geroosterde varkens op tafels waar je broodjes vlees kun kopen. Als ik wat raars op mijn rug voel draai ik me met een ruk om en blijkt dat mijn rits van de rugzak al bijna helemaal open staat. Twee jongens die achter mij liepen lopen stijf voor zich uitkijkend door en verdwijnen in de mensenmassa. Ik mis niets, bovendien heb ik in de buitenste vakken niets bijzonders: een flesje water en een flesje rumcola.
We raken aan de praat met een rastaman die ons zijn zus en een vriendin aanbied om te dansen, wat we even doen maar dan valt de muziek uit. Een andere jongen van die groep komt binnenkort naar Festival Mundial in Tilburg, hij speelt in een band. Als we weer verder willen, loopt de hele meute met ons mee, maar na enige uitleg snappen ze dat wij alleen verder lopen. Een beetje moe van de zatte meute, lopen we terug en pakken een lekkere pizza van 35 cent in de stad, en genieten van een terrasje.
Ondertussen zit Sander met de twee Havana dames op het strand. Elkaars taal kennen ze niet, maar met het engels-spaans/spaans-engelse woordenboek van Sander en papier kunnen ze analoog chatten: de ander schrijft iets op, en dan moet jij het vertalen naar jouw taal, en andersom. Ondanks of juist dankzij de twee dames vergeet Sander zijn rug in te smeren...
Dinsdag
We waren maar eventjes op stap geweest, want we moesten er vroeg uit. Afscheid genomen van Roxanna, Sandra, Maria, Monica, Ayme (het personeel van onze casa, voor alle duidelijkheid), blijkt onze taxi een Fiat 600 te zijn van heel oud. Met 1 koffer op het dak lukt het net. Op het vliegveld is er vertraging en na enige tijd realiseren we dat ons krappe reisschema niet gehaald gaat worden. De Cubana Air meneer stelt ons gerust, gewoon in Havana melden bij terminal 1 en dan komt er een oplossing. 2,5 uur te laat vliegen we eindelijk.
In Havana staan Sander, Orilys en Mayte ons al op te wachten. Jos wacht bij de bagageband, en Cas en Sander gaan geholpen door Orilys naar de oplossing van Cubana Air. De man kan niets voor ons betekenen en verwijst ons door naar Cubana Air in terminal 3 international. Inmiddels heeft Jos de tassen en springen we in 2 taxi's die ons naar de andere terminal brengen, het is nu 14:00 uur, en om 15:00 vertrekt ons toestel naar NL op een vliegveld hier 140 km vandaan... Sander had al eerder kontakt gehad met de Arkefly meneer Frank, maar die was ineens niet meer bereikbaar. Ook de Cubana Air supervisor kon niets voor ons doen, omdat de vluchten apart geboekt waren had hij geen aansprakelijkheid (wel als het een complete reis was). We snappen dat we de klos zijn en informeren naar alternatieve vluchten: Air France 1134 pp (het retourtje was slechts 490!) en Cubana air tot London 600.
We eten wat en overwegen even een week langer te blijven om dan voor 150 met Arkefly te kunnen vliegen. Ineens krijgen we Frank eraan, er is een Martinair vlucht om 20:00, ook in Varadero, voor 585. Het is nu 17:15, als we mee willen moeten we acuut weg! Sander kan in 1 minuut geen afscheid nemen, dus duiken Cas en Jos de eerste de beste (?) taxi in, een Lada met een oud mannetje. Het oude mannetje gaat ondanks een 3/4e volle tank in de stad tanken, maar na enige aandrang snapt hij het: vlammen met die hap (voorzover mogelijk in een Lada). Hij rijdt alsof hij naar zijn schoonmoeder moet, en Cas moet aangeven wanneer terug te schakelen bij hellingen, en hoe je links en rechts moet inhalen om de vaart erin te houden. Het mannetje stopt nog twee keer om vage redenen (terwijl Jos op de achterbank bijna ontploft van woede) totdat Cas hem duidelijk maakt dat dit toch wel de 'ultimo vez de tu vida' was dat hij stopte, en dat hij vanaf nu moet rijden als Ayrton Senna. Onderweg worden we ingehaald door een snelle moderne Skoda taxi, met daarin Sander. Om 19:30 komen we in een lege incheckhal aan, maar WE MOGEN NOG MEE! In het vliegtuig kan Sander niet slapen, want zijn rug is 'muy rojo y caliente'.
Woensdag
Op Schiphol zien we vliegtuig van Arkefly net voor ons uit taxien, doordat die eerst naar Cancun was gegaan hadden we de verloren tijd weer ingehaald. We kopen wat te eten voor in de trein, en zijn op weg naar onze eigen casa...
Onze casa's in Cuba
| Havana |
Vivian Consulado #304, apt 2-L (2d piso) Centro Habana, Cuba +53 861 1597 |
| Trinidad |
Lazaro Lorente Fonseca Calle Clemente Pereira #248 Trinidad, S.S. Cuba CP 62600 +53 1419 3156 |
| Santiago de Cuba |
Sandra, Aimee y Francisco Diego Palacio #465 Santiago de Cuba +53 22 655492/632153 sandraimee (at) gmail (punt) com |